De voorstelling

Het verhaal
Een ijverige mier werkt de hele zomer door om goed voorbereid de winter in te gaan. Terwijl de mier druk bezig is komt de levenslustige krekel, die veel van de wereld heeft gezien, zijn ervaringen delen met het publiek. Hij vertelt over de avonturen die hij heeft meegemaakt en leert de kinderen kennismaken met de vier seizoenen. Wanneer de winter valt, en de mier warm en met genoeg te eten in zijn zelfgebouwde huis zit, krijgt de krekel het koud en zoekt onderdak. De mier wijst hem de deur met de boodschap: ‘wie ’s zomers zingt, moet ’s winters dansen’. Na het vertrek van de krekel wordt de mier overmand door een onaangename leegte; haar eten smaakt opeens minder lekker, het huis voelt plots niet zo aangenaam meer en de rust waar ze zo naar verlangde staat haar tegen. Tot haar verbazing begint de mier de aanwezigheid van de krekel te missen. Wanneer ze zich vervolgens realiseert dat haar ‘harde werken’ net zo waardevol is als ‘de creativiteit’ van de krekel, wil ze niets liever dan dat de krekel er weer is. De mier maakt uiteindelijk een gedicht voor de krekel en overtuigt hem om terug te komen. De hereniging tussen de krekel en de mier zorgt ervoor dat de muziek mooier klinkt- en het eten lekkerder smaakt dan ooit tevoren.